Liever luisteren naar de inhoud van deze blog? Klik dan hier.
We komen niet langer weg met alleen maar kijken naar individuele groei, ontwikkeling en het functioneren van één persoon binnen organisaties. En niet alleen op de werkvloer, ook in het persoonlijk leven van mensen is het cruciaal om te kijken waar ze vandaan komen en waar ze nu geaard zijn. Waarom coaches verder zouden moeten kijken dan hun coachee, bespreken Rowanda Blijenberg en Joris Swinkels in de nieuwste podcast van de Conscious Academy.
Rowanda helpt anderen om hun talenten te ontwikkelen en hun ongebruikte potentie te zien en te benutten. Maar wat heb je eraan om je eigen talent onder ogen te zien, als deze potentie geen vruchtbare context heeft om in te landen? Als je niet de tools en de support krijgt van je omgeving om er mee aan de slag te gaan?
Wanneer een medewerker niet functioneert binnen een organisatie, wordt vaak naar die persoon gekeken: 'Jij moet eens wat harder werken'. 'Ga maar met een coach praten om jezelf te ontwikkelen.' 'Misschien pas jij gewoon niet in dit team.' Er wordt gefocust op het individu, zijn of haar uitdagingen en behoeften, zonder of in kleine mate te kijken in wat voor omgeving of team deze persoon functioneert. Terwijl de teamdynamiek cruciaal is om ook de individuen naar een hoger plan te brengen: een boom kan niet groeien op een stapel stenen, maar heeft vruchtbare grond nodig.
Door niet te kijken naar context, naar het team, naar de organisatie, ga je voorbij aan allerlei factoren. Want wanneer iemand niet gelukkig is op zijn of haar werk, wordt deze er vaak uitgepikt, gecoacht en verder geholpen, om vervolgens weer terug geplaatst te worden in dezelfde context. Terwijl het getriggerd voelen, minder functioneren of ongelukkig zijn van een medewerker, vaak oorsprong vindt in het team.
Zo kan een medewerker coaching aanvragen omdat hij of zij zich niet op zijn gemak voelt bij de manier van leidinggeven. Deze persoon wordt getriggerd, er wordt iets bij hem of haar losgemaakt wat het functioneren in de weg zit. Wanneer we zouden kijken naar individuele ontwikkeling, zou je deze werknemer leren beter om te gaan met de stijl van leidinggeven van zijn of haar baas: hoe kun je eruit halen wat voor jou werkt, hoe laat je opmerkingen van je afglijden, hoe neem je het niet te persoonlijk, etc. Maar als de werknemer getriggerd wordt door zijn of haar baas, geldt dat waarschijnlijk andersom ook zo. Waarom lukt het die leider niet om zijn of haar personeel in beweging te zetten? Naar een puzzelstukje kijken is niet genoeg, het hele plaatje moet gezien worden.
Het is allemaal onderdeel van een grotere beweging: we hebben lang geredeneerd vanuit 'het gaat om jezelf, alles is maakbaar en werk eerst aan jezelf en ga dan naar anderen kijken'. Steeds meer mensen zien echter - in organisaties maar ook in het dagelijks leven - dat geen enkel individu alleen staat, maar onderdeel is van een team, een collectief, een familie. En het individu ís ook belangrijk en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen daden, keuzes en manier van zijn, is een onderdeel van het groter geheel waar we niet aan voorbij kunnen gaan. Maar wat gebeurt er als we óók evenveel verantwoordelijkheid kunnen nemen voor hoe het team functioneert, is en werkt?
Daar zit de magie, aldus Joris en Rowanda.
